De Bierparade

Kunnen we als Nederlanders iets leren van de Duitse biercultuur of niet? Dat is een vraag die ik mezelf regelmatig stel als ik bij onze oosterburen op vakantie ben.

Mijn vriendin en ik fietsen graag door Duitsland. Je hebt er vriendelijke mensen, goede fietspaden. En last but not least: ieder stadje daar heeft een brouwerij. En vaak niet zomaar een. Een stadsbrouwerij met grote koperen ketels en een capaciteit van 2000 liter is daar de normaalste zaak van de wereld. Kom daar maar eens om bij een Nederlandse stadsbrouwerij! Zo die er al is. Hoe is dat toch mogelijk?

Door je op de fiets door Duitsland te verplaatsen stuit je al op het begin van een antwoord. Veel kleine en middelgrote steden kondigen zich in Duitsland al aan in een straal van 10 km tot 15 km. Daarvoor hoef je niet naar de verkeersborden te kijken. Veel café’s in de omgeving hebben namelijk uithangborden met de naam van de dichtstbijzijnde stad én brouwerij. Want  Duitse brouwerijen dragen vaak met trots de naam van de stad waar ze in brouwen. En als Duitser drink je je pils liefst van de lokale brouwer.

Minpunt van de Duitse biercultuur vind ik persoonlijk dat de bieren soms wat op elkaar lijken. Na de pils volgt op de kaart meestal een weizen (helles/dunkel) of een landbier. Daarmee heb je het meestal wel gehad. Zo’n aanbod verraad dat ze dicht bij hun Rheinheitsgebot willen blijven. Misschien nog wat tarwe bij het bier maar verder geen rare fratsen. Ik vind de kleine en middelgrote Nederlandse brouwers die ik ken een stuk spannender brouwen.

Voor mij biedt de Duitse biercultuur dus ten dele inspiratie. Met name de Nederlandse café’s zou ik willen oproepen om een bezoek te brengen aan de dichtsbijzijnde brouwer en te kijken of je zijn bieren op de kaart kunt zetten!